غصه ي دوري دلدار مرا پيرم كرد / غم هجران نگارم ز جهان سيرم كرد

گريه كردم ز فراغت گل من باور كن / كه مرا غربت اين شهر زمين گيرم كرد

۱ ) اي پسر من نيكو كار باش نه بدكار زيرا زندگاني انسان جاودان نيست و هيچ چيز از كردار نيك لازمتر نمي باشد

۲ ) اي پسر من بشنو تو را مي گويم كه بهترين بخشش ها تعليم و تعلم است زيرا مال و مكنت زوال پذيرد و چهار پايان بميرند ولي دانش و تربيت باقي ماند

۳ ) دختر شرمگين را دوست بدار و او را به مرد هوشيار و دانايي به عروسي ده زيرا مرد دانا و هوشيار مانند زمين نيكي است كه چون تخم در آن بكارند حاصل نيك و فراوان از آن به عمل آيد

۴ ) با زن فرزانه و شرمگين عروسي كن و او را دوست بدار وخود براي خود زن انتخاب كن وزن ديگري را فريب مده تا روانت گناه كار نگردد

۵ ) مردي را به دامادي خود برگزين كه نيكخو, درست و دانا باشد, اگر بسيار مسكين است بسيار عيب نيست مال و مكنت از يزدان برسد

من، به تو بستگي دارم !

                               حالمو از خودت بپرس ... !

اشكي دگر ندارم ,خنديدنم به زور است

نفرين به هرچه قسمت! چشم دلم چه كوراست...
بر دل كه گفته بودم , دل به كسي نبندد

هردم گريه كردم تا حد جان سپردن

 

گويي دوا ندارد ,اين چشم من چه كوراست...

ازعشق نا اميدم ,تا كي دلم بسوزد؟؟؟

گويي غم تو با من ,همزاد وجفت وجور است...

 

دراسمان قلبم ,ديگر ستاره اي نيست

 

تنها دعاي اين دل , يك مرگ سوت وكور است...